فرار می کنم از دنیا
و سنگر می گیرم کنار تو
باز هم برایم بخوان
فاذا سالک "عبادی "
و من چقدر دوست دارم واژه های تو را ...
وقتی من را منسوب به خودت می کنی !
و من عاشق تمام "ی" هایی می شوم که من را به تو وصل می کند ...
چقدر خوب است با تو نسبت دارم!
پ.ن:
بنده ی تو ... یعنی من با تو نسبت دارم ...
نکات خیره کننده ی این آیه که نشان دهنده ی لطف خداست: تعبیر عبادی( بندگان من ) به جای ناس ( مردم) دال بر عنایت و رآفت خدا دارد
اساس سخن در این آیه بر متکلم وحده نهاده شده و هیچ گونه صیغه ی غایب استفاده نشده
"فانی قریب" حذف واسطه و پاسخ مستقیم خدا به دعاهای بندگان نشانه توجه فراوان خداست که نفرمود " فاذا سالک عبادی فقل انی قریب..."
- ۹۳/۰۸/۲۲
در خدمت هستیم