واژه ای برای تو ...

میان واژ ه ها می مانم

وقتی از "تو" می خواهم بگویم

می دانی تقصیر من نیست

من تمام کتاب دستور زبان را خوانده ام

 اما این واژ ه ها هستند که کم و تکراری شده اند !

به دنبال کشف واژ ه ای جدید می گردم

تا کمی از "تو" بگویم ...

اما تنها "لکنت" است که بر زبانم می نشیند

"تو" در انتهای تمام بزرگی و "من" در ابتدای کوچک ترین ذره ام

اما گاهی این فاصله چقدر کم می شود

گاهی هیچ واژ ه ای بین من و تو قرار نمی گیرد

گاهی نیاز به خواندن تو نیست

گاهی تمام دستور زبان بیهوده می شود

گاهی تنها قطره اشکی کافیست تا از انتهای بزرگی بیایی

و من را بی واژه بغل کنی

و من بی واژه... بی لکنت کنارت اشک بریزم

چقدر دوست دارم این ارتباط  های بی کلام را ...

 من در هنگام از "تو" گفتن

غریب ترین ساکن سرزمین واژ ه ها می شوم

دیگر سراغ واژ ه ها نمی روم

تنها  با "قلبم"  تو را بی واژه صدا می زند ...

یادم رفته بود" تو "

 بین من و قلبم قرار می گیری...


+بالاخره تموم شدن :)